Το ολοκαύτωμα των Ανωγείων

Βασιλικά Ανώγεια μου
τόπε ηρωικέ μου,
το πορφυρό το χώμα σου
... πως θα πατήσω θέ'μου.
Πορφυρομένο χώμα μου
και αιματοβαμμένο,
ποιά είναι η πορεία σου
και ποιό το πεπρωμένο.
ΟΙ Γερμανοί εβάλθηκαν
τσ' αντάρτες να χτυπήσουν,
στων Ανωγείων τα στενά
έναν να μην αφήσουν.
Νίδα Πετραδολάκια
Μύθια και Κορίτσι,
τσ' αντάρτες μας φυλάξετε
να μη τσι βρούν οι λύκοι.
Τρία ολοκαυτώματα
τ' Ανώγεια αντικρύσαν,
και σπιθαμή προς σπιθαμή
με αίμα τα ποτίσαν.
Δία τση Κρήτης μας Θεέ
των Ανωγείων θρέμμα,
πως άφησες να ποτιστεί
ο Τόπος σου με αίμα.
Πώς άφησες τους Γερμανούς
τ' Ανώγεια ν' αφανίσουν,
κι όλα τα παλληκάρια σου
στον τοίχο να τα στήσουν.
Τ' Ανώγεια εκυκλώσανε
όλα απ' άκρη σ' άκρη,
και δεν υπήρξε χωριανός
που να μην βγάλει δάκρυ.
Επιάσανε οι Γερμανοί
τον Μέγα Δραμουντάνη,
τον αρχηγό των ανταρτών
η και Στεφανογιάννη.
Τον πήραν και τον έστησαν
στο κέντρο στη πλατεία,
και τον εθανατώσανε
δύπλα στην εκκλησία.
Κρηταγενή μου Αητέ
τση Νίδας γεννητάρι,
π' άλλος Θεός δε σου'μοιασε
στην δόξα και στην χάρη.
Πέσ'μου Αητέ μου να χαρείς
τον τόπο απού σε γέννα,
γιάντ άφησες τους Γερμανούς
να χύσουν τόσο αίμα.
Ω Παναγιά μου Ανωγειανή
που είναι τα παιδιά μου,
και γώ σε χρυσοστόλισα
στά τόσα ταματά μου...!!!!


(c) Αναστάσιος Μ.Τσικριτσάκης

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Related Post