Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Γενναία μου Καλάβρυτα τόπε ηρωικέ μου...
το πορφυρό το χώμα σου πώς θα πατήσω Θέ'μου..
πορφυρομένο χώμα μου και αιματοβαμένο...
ποιά είναι η πορεία σου και ποιό το πεπρωμένο...
Αίγιο ! Πάτρα ! Τρίπολη ! μήν κλείνετε τ'αυτιά σας...
και μήν αφήστε Γερμανό να βγεί απ τα στενά σας...
οι Γερμανοί εβάλθηκαν τσ'αντάρτες να χτυπήσουν...
στων Καλαβρύτων τα στενά ένα να μήν αφήσουν...
φτάνοντας στα Καλάβρυτα εκύκλωσαν την πόλη...
και ο σκοπός τους ήτανε να την εκάψουν όλη.....
πρώτα τσ'αντάρτες πιάσανε και δεν αφήσαν ένα...
κάψανε και τα σπίτια τους παίρνοντας πίσω αίμα...
κι όταν η μέρα πέρασε και όλα ησυχάσαν...
κ'έδωσαν την υπόσχεση πως όλα πιά περάσαν...
ξάφνου ακούνε νευρικές καμπάνες να χτυπούνε...
κι η γή που τήν πατούσανε τρέχανε να την βρούνε...
όλους τους συγκεντρώσανε στο κέντρο στην πλατεία..
και τους συμπεριφέρθηκαν σαν νά'τανε θηρία....
τα παλληκάρια πήρανε δεκατεσσάρω κι άνω...
κ'όλα τα οδηγήσανε στο λόφο αποπάνω...
κλείσαν τα γυναικόπαιδα μέσα είς το σχολείο...
μέχρι π'ακούστηκαν φωνές λίγο μετά τις δύο...
ήταν το κλάμα των παιδιών και των μεγάλων πόνος...
τσ'Ευρώπης ήταν σίγουρα ο πιό άτιμος φόνος....
η πόλη παραδόθηκε στίς φλόγες άκρη σ'άκρη...
και δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην βγάλει δάκρυ...
κ'όταν εφτάσαν οι φωτιές είς του σχολειού την πόρτα...
ακούγοντας και τίς κραυγές που απο μακρυά ερχόταν....
έγιναν όλες μιά γροθιά οι νιές και οι μανάδες...
σπάζοντας πόρτες δίφυλλες πατζούρια και χαλκάδες...
πατώντας πάνω στίς φωτιές έψαχναν τα παιδιά τους...
τους άντρες τους,τους αδελφούς κ'άλλες τα ορφανά τους...
στο λόφο τους οδήγησε το άμοιρο το κλάμα...
παίρνοντας μέρος στίς σφαγές και στο μεγάλο δράμα...
σ'όλο το λόφο ακούγονταν κραυγές και μοιρολόγια...
γ'αυτούς που εσταμάτησαν απόψε τα ρολόγια...
κάποιες μανάδες έσκαψαν τους τάφους με τα νύχια...
και θάψανε τους άντρες τους τ'αδέλφια και τ'ανήψια...
σαν είδε ο χάρος τον καημό και το πολύ το δράμα...
γυναίκες καλαβρυτινές να πνίγονται στο κλάμα...
άφησε δεκατρείς ψυχές στον πάνω κόσμο δώρο...
να μαρτυρούνε τίς σφαγές που έγιναν στο χώρο...
χάρε αλήτη και φονιά κ'αιματοποτισμένε...
να μην τη βγάλεις τη βραδυά αιματοκυλισμένε...!!!!


(c) Aναστάσιος M. Tσικριτσάκης

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Related Post