Πέτρα αφρόλουστη, πέτρα ανάγλυφη
καρφωμένη σε τριών ηπείρων δαχτυλίδι.
Λαμποκοπάς αγέρωχη στου ήλιου την πλημμύρα.
Θυμάρι και δίκταμος της αύρας η ανάσα.
Θαλασσοφίλητα βουνά, βουνόζωστες πεδιάδες.
Λιόδεντρα και κλήματα σκαρφαλωμένα στα πλάγια
στο λίκνισμα του ανέμου απόκοσμο τραγούδι.
Συναπάντημα των καιρών, μήτρα φωτός
με το Δία στο στήθος.
Ανοιχτά τα πατζούρια στον χρόνο.
Διαβατάρισσες μνήμες μακρινές, με αίμα γραμμένες.
Εδώ αντάμωσε το πέρασμα της φωτιάς και τ' ανέμου
και γεννήθηκε η ψυχή.
Κοσκίνισες το φως των οριζόντων
και θεμελίωσες την Κνωσό.
Μίλησες με τον Μίνωα στην ιερογλυφική μιλιά.
Στο χώμα σου ανεξίτηλη της Ευρώπης η πατούσα
πέρασμα θεϊκό να θυμίζει.
Νησί των αιώνων!
(c) Θεοδοσία Γουλιελμάκη